Kamienice

gronostaj_ka

Kamienice

Wśród cichych kamienic...
Wązkimi schodami schodziła ona.
Nie była samotna
miała swój cień i myśli
wśród cichych kamienic.
Szła wolno, licząc schody
jak dni swojego życia,
szła cicho jak kot
o czarnych źrenicach...
Bez celu wciąż w górę,
bez celu letnią nocą.

Wśród cichych kamienic...
Wysokimi schodami schodziła ona.
Była samotna
opuściły ją uczucia...
Bez celu letnią nocą,
szła schodami życia.

Aż potknęła się.
Spadła cicho,
jak szept kamienicy.

Wśród letniej nocy,
pisze wiersz o sobie.
Jakbym chciała żyć,
a jak nie mogę.

___________________

By gronostaj_ka