Modlitwa..

Artystka

Oto wiersz, który bardzo mnie ujął. Chyb najbardziej, ze wszystkich, jakie do tej pory czytałam.

Mój wiatronogi Boże koni
Czy Ty naprawdę widzisz wszystko?
Strach, ból i głód i krew i śmierć?
Nie ma nikogo z mojej stajni i nie znam drogi na pastwisko
Bardzo się boję, Panie mój
Tutaj tak ciasno jest i ciemno
I taki bardzo jestem sam,
Choć tyle koni jedzie ze mną
Boże, z ogonem bujnym, grzywą gęstą
Ja przecież jestem
Przecież byłem
Na Twoje podobieństwo
Nikt by w to teraz nie uwierzył
Nic z tego nie zostało
Czterokopytny Boże, spraw
By umieranie nie bolało
Jeszcze o jedno Cię poproszę
Nim wszystko będzie końcem
Niechaj na przekór wyśnię sen
Że galopuję w słońce
I pędzę wprost w promieni blask
Pękają chmury w niebie
A ja nie czuję więcej nic
I mknę i gnam do Ciebie

Barbara Borzymowska - "Modlitwa konia z transportu"

Lukrecja

No fakt faktem, że jak się patrzy na te transporty koni to się człowiekowi przykro robi... Ale cóż...
"Dwie rzeczy nie mają granic: Wszechświat i ludzka głupota..."
Albert Einstein...

Artystka

To już nie głupota, a szczyt okrucieństwa i bestialstwa, zwany czasem człowieczeństwem...

PAWELATKO

Bardzo piękny wiersz. Tylko moim zdaniem dało się to bardziej rozbudować i byłoby bardziej wzruszające.

Artystka

Sama chciałąm napisac coś na podobny temat, ale nie potrafię. Słowami nie potrafię ując tego, co ludzie robią tym biednym istotom.