Na szkołę.

ewelina1990

Na szkołę.

o szkoło
! o źródło uczniów niedoli.
czas ucieka, a niewiedza boli.
polonistka idzie, a ja nie umiem roli,
zagłembiona po pachy w lenistwa niewoli.

matematyka nadejdzie za chwilę,
a ja wciąż kolejność działań mylę.
straszona przez czas cały jedynkami,
zmagam się z kolejnymi sprawdzianami.

później fizyka.
wzór każdy musi być przyswojony,
a ja wciąż mylę ruch jednostajny z jednostajnieprzyspieszonym.

z chemi odpowiadać trzeba,
lecz ja być cicho wolę,
bo wciąż mi się mylą kwasy i sole.

jest geografia.
jak słup soli stoję.
stres przed odpowiedzią,
tego dziś się boję.

następnie biologia.
czas nam szybko minoł,
ponieważ ta lekcja jest z wychowawczynią.

nadchodzi angielski.
założę kamizelkę kuloodporną,
bo jestem osobą niedokońca na strzały odporną.

i tak dalej i dalej,
bez przerwy czas pomyka,
jest historia, wos, sztuka, w-f i informatyka.

o szkoło!
dlaczego uczniowskie dusze,
cierpią tak liczne katusze.

chciałabym się tak odciąć od szkolnego świata
i bezwładnie w przestrzeni,
lub w przestworzach latać,
a później spaźć z tej góry
do morza,
lub w pole
i zginąć zapomniana
na tym łez padole.