Zagubione sny

Artix

W cieniu drzew
Namiętnie buduję swój nowy świat pełen ciszy
Dotykam jej ekspresywnie rysując ją w pamięci

Odeszliście wraz z nią
Łzy wypełniły waszą pustkę
Melodia ciszy mojego życia zasypia
Łzy drżą z chłodu, Obumiera nadzieja

Czuję śpiew aniołów
Przypominam sobie dawną melodię bólu
Nucę ją w cieniu umarłych drzew
Moja miłość jest zmienna
Zmusza mnie do milczenia lecz nie do ciszy

Wiersz autorstwa Lyall'a

ihyrunoa

starałam się kiedyś zbudować z mojej nienawiści i negatywnych emocji murek...taki zwykły ceglany...który ochraniał by mnie przed wszytskim i wszystkimi...i tak budowałam cegiełka po cegiełce i ...udało się...czułam się silna, bezpieczna, pełna wiary! aż przyszedł taki jeden wysunął jedną cegiełkę i sistko runęło...przez jakis czas było mi nawet dobrze...przyjemnie było patrzeć na świat oczami..a nie przez nieprofesjonalne dziury w budowlance...i co mi z tego przyszło? On oddał mi cegłe...i co teraz? teraz buduje murek od nowa...

Fallen Angel

Też budowałam sobie swój własny mikroświat, do którego nie miał dostępu nikt niepowołany... I za sprawą jednego człowieka cała moja misterna budowla runęła... Na dodatek On nie ma o tym pojęcia... A ja już nie umiem żyć i funkcjonować w normalnym świecie, brakuje mi mojego kokonu, który chronił mnie przed całym złem tego świata... Uczę się życia na nowo, choć to bardzo trudne... A On..? Pojawił się nagle i powoli znika... Już niedługo zobaczę Go ostatni raz... Zostałam sama, pozbawiona swego ukrycia... Nowe życie, nie wiedzieć czemu, niesłychanie boli... Już nigdy więcej nie otoczę się żadną barierą... Wybuduję ją wyłącznie wokół serca...