Autor |
Wiadomość |
DARKabyss |
Wysłany: Czw 16:26, 05 Sty 2012 Temat postu: |
|
wiersz widac pisany z uczuciem. niesamowite jest to w jak piekny sposob mozna przedstawic cierpienie... |
|
 |
Embola |
Wysłany: Pon 22:09, 04 Maj 2009 Temat postu: Re: Poglebiam sie w swojej samotnosci.... |
|
PAWELATKO napisał: | Pogłębiam się w swojej samotności
Odsuwam od siebie promyki radości
Brne w kłamstwa i uciekam od ludzkości
Brakuje mi czyjejś czułości
Odrobiny szczerej, czystej miłości
Czyjejś tak wiele znaczącej bliskości
Jak doświadczyć tego wszystkiego?
Jak odnaleźć na ziemi swoje niebo?
Czy szczęście jest wszystkim przypisane?
Czy niektóre dusze są jedynie na smutek skazane?
O ciernie się czasami ocieram
Ból głęboki mi w tej chwili doskwiera
Moja dusza opętana
Czuje się tak bardzo zakłopotana
Chce się obudzić z tego koszmaru
I już nigdy nie być "SAMA"
autor: Nieznany |
ten wiersz jest cudowny..^tyle w nim uczucia... podoba mi się...!Lubie wiersze o samotności bo wiem tak naprawde co to znaczy...Pozdrawiam autora . |
|
 |
kolastyna |
Wysłany: Sob 21:18, 11 Mar 2006 Temat postu: |
|
piekny wiersz ... żeby taki napisać trzeba przeżyć cos i napisć o tym w taki sposób |
|
 |
KaŚkA:) |
Wysłany: Nie 11:38, 19 Cze 2005 Temat postu: |
|
SiEmKw WiDzE żE fAjNe pIsZeSz WiErSzYki:) DaJą BaRdZo WiElE dO mYśLeNiA!! aLe MIŁOŚĆ...... z JeDnEj UcZuCiE zAjEfAjNe a Z dRuGiEj PoPrOStU dO....... " Pamiętaj, że jeśłi kiedyś TWE SERCE zRaNi dO KRWI to PrZyPOMnIj SoBiE Że tAk SaMo RoBiŁeŚ kIeDyŚ TY!!??!!??" BuZiAcZkI:* |
|
 |
ihyrunoa |
Wysłany: Sob 21:25, 18 Cze 2005 Temat postu: |
|
skąd ja znam to uczucie? może z mojej bezndziejnej codzienności? nie ujęłabym tego lepiej... |
|
 |
Artix |
Wysłany: Sob 17:07, 18 Cze 2005 Temat postu: |
|
BArdzo smutny i szczery wiersz. Myślę, że jego autorka była w dużej desperacji, kiedy go pisała. Daje dużo do myślenia i można się nad nim zastanowić. |
|
 |
PAWELATKO |
Wysłany: Sob 17:01, 18 Cze 2005 Temat postu: Poglebiam sie w swojej samotnosci.... |
|
Pogłębiam się w swojej samotności
Odsuwam od siebie promyki radości
Brne w kłamstwa i uciekam od ludzkości
Brakuje mi czyjejś czułości
Odrobiny szczerej, czystej miłości
Czyjejś tak wiele znaczącej bliskości
Jak doświadczyć tego wszystkiego?
Jak odnaleźć na ziemi swoje niebo?
Czy szczęście jest wszystkim przypisane?
Czy niektóre dusze są jedynie na smutek skazane?
O ciernie się czasami ocieram
Ból głęboki mi w tej chwili doskwiera
Moja dusza opętana
Czuje się tak bardzo zakłopotana
Chce się obudzić z tego koszmaru
I już nigdy nie być "SAMA"
autor: Nieznany |
|
 |