Moje samobójstwo

midian

To tylko bezkresny horyzont w który spoglądam...
Nie...nie ma tych srebrnych gwiazd...
Nie ma już Nas...
Światło księżyca oświetla mój całun...
A pośród tego lasusię włóczę...
Błądząc w poszukiwaniu Ciebie...
Tamtego jaki byłeś przedtem.
Gdy niebo otulało Nas swym zewem...
Tak...mnie i Ciebie...
Wtedy byliśmy jednością...

Lecz gdy anioły upadły...
Tak i serce przestało bić
W żyłach przestało tętnić życie
Prawda wbiła w nie żyletki
Tak ostre jak brzytwa

Tak i krwi strumień bił
Lecz nie bez końca
Ona już leżała sina
Taka bez życia

Wyczerpana egzystencja
Bez krwi tętniąca
To już był koniec
Jej smutnego żywota...

andzia · Gość

smutny ale prawdziwy ;(( //